ته نشینی و لخته سازی در تصفیه ی آب

رسوب گذاری (Sedimentation )

بعد از آب تصفیه نشده و مواد شیمیایی مخلوط شده و توده تشکیل شده، جریانهای آب حاوی توده ( به دلیل اینکه گرانش بالاتر از آب دارد) به رسوب گذاری یا حوضچه ته نشینی منتهی می شود.

رسوب گذاری، شفاف سازی نیز نامیده شده است. رسوب گذاری جامد های ته نشین شده را بوسیله جاذبه زمین جدا می کند. با وجود اینکه حوضچه یا تانک رسوب گذاری با حداقل تلاطم در نقاط ورودی و خروجی با کمترین حرکت چرخشی همرا است، آب به آرامی حرکت می کند. لجن در انتهای تانک یا حوضچه تجمع می یابد. تانک ها یا حوضچه های معمول مورد استفاده در رسوب گذاری شامل حوضچه های مستطیلی معمولی، حوضچه های تغذیه مرکزی، حوضچه های تغذیه جانبی(محیطی)، و حوضچه های جریان چرخشی هستند.

در دستگاه های تصفیه‌ی متعارف، مقدار زمان بازداشت (نگهداری) مورد نیاز برای ته نشینی می تواند از 2-6 ساعت متغیر باشد. زمان بازداشت (نگهداری) باید بر اساس ظرفیت کلی فیلتر زمانیکه فیلترها درحال عبور دادن  gal/min/ft²  2 از شن وماسه سطحی هستند، باشد. برای دستگاه هایی با میزان فیلتر شدن بالاتر، زمان نگهداری بر اساس میزان فیلتر شدن gal/min/ft² 4 تا 3 از ناحیه‌ی شن و ماسه است. زمان لازم به وزن توده، دمای آب، و چگونگی به حالت آرام رسیدن حوضچه بستگی دارد.

تعدادی از شرایطی که روی رسوب گذاری موثر هستند:

1. یکنواختی جریان آب سرتاسر حوضچه
2. لایه بندی آب به علت اختلاف دما بین آب ورودی و آبی که از قبل در حوضچه بوده
3. انتشار گازهایی که ممکن است در حباب های کوچک بر روی جامدات معلق جمع شوند، باعث افزایش و شناور شدن آنها همانطور که کف ترجیح می دهد شناور باشد تا اینکه به عنوان لجن ته نشین شود.
4. تجزیه توده ای که قبلا تشکیل شده است.
5. اندازه و تراکم توده